Fotografía panorámica
En vacacións adoitamos facer centos de fotos, pero en ocasións o que queremos retratar non cabe nunha soa instantánea, para iso recorremos á panorámica.
Á maioría de nós sorpréndennos algunhas panorámicas, este tipo de fotografía non é máis que unha sucesión de varias fotografías unidas por software nunha soa. Pódese facer con calquera cámara dixital e é un proceso moi sinxelo.
Existen multitude de técnicas para obter fotos en formato panorámico, algunhas son feitas con cámaras deseñadas especificamente para estes formatos especiais, outras conséguense mediante o uso de programas de ordenador, e outras utilizando ambas as dúas técnicas.
O primeiro que temos que facer é tomar varias fotos da zona que queremos en formato panorámico (dende esquerda a dereita por exemplo) para unilas posteriormente. Realiza as fotos nun mesmo nivel horizontal sen desviarte, é conveniente levar un trípode, intenta que ao enfocar a determinados sitios, a luz non varíe demasiado, utiliza obxectos como referencia para a seguinte fotografía. Non te despraces demasiado entre foto e foto.
O programa mais coñecido é autostich, entre outras cousas é porque vén con moitas cámaras dixitais incluído, outra opción é Hugin que é un software baixo licenza GPL e está dispoñible tanto para Linux coma para Mac OS X e Windows e é de código aberto.
Pódense facer distintos tipos de panorámica.
Panorámicas cilíndricaseste tipo de panorámicas podes mirar cara aos lados en 360º. Son tomadas foto a foto ao redor dun mesmo.
Panorámicas parciales son similares ás panorámicas cilíndricas pero non empalman os seus extremos, pois non teñen 360º completos. Retratan paisaxes nas que só unha parte ten real interese.
Panorámicas esféricas permitiranche mirar calquera dirección, incluíndo os teitos dos edificios, os chans, etc. Esta particularidade é especialmente interesante nos interiores dos edificios.
La técnica del croma
O croma é unha técnica que consiste en fotografar un suxeito sobre un fondo de cor uniforme (normalmente verde ou azul), para logo en posproducción poder substituílo por calquera outro fondo.
Non debemos colocar o suxeito demasiado preto do fondo, pois a luz utilizada para iluminar o suxeito podería reflectirse no propio fondo.
O retrato
A luz para obter un retrato debe ser suave e envolvente para non provocar sombras definidas, difíciles de controlar, polo que hai que evitar o flash directo. O mellor é poder estar preto dunha ventá con cortinas brancas, que matizan a luz solar.
Facer un retrato obriga en primeiro lugar, a saber captar o momento xusto, aquel en que a expresión do retratado é máis interesante.
Fotografía de calle
Nunha paisaxe urbana pódense obter moi boas fotos utilizando un obxectivo grande angular. O obxectivo de focal corta acentúa tamén a profundidade de campo e permite manter enfocados todos os elementos da escena. Outra característica da fotografía de rúa é a velocidade. As situacións espontaneas duran só uns segundos, e hai que estar sempre a punto para disparar. Polo tanto ter a cámara en modo automático resulta indispensable.
shoot from the hip é un xeito de suxeitar a cámara á altura da cadeira e disparar sen encadrar dende o visor, esta técnica emprégase cando non queres facer evidente que estas tomando unha foto.
Macrofotografía
Macrofotografía consiste en fotografar un motivo a unha distancia moi curta, máis do que permite un obxectivo normal, 35-70 mm, por si mesmo, chegando ata unha proporción de tamaño real (escala 1:1), é dicir, o tamaño do motivo será o mesmo no orixinal que no sensor. Para facer fotografía macro requírese un obxectivo macro. Para obter relacións superiores (2 x, 3x, ou 5 X) resultan útiles os tubos de extensión que interpostos entre entre a cámara e o obxectivo, incrementan a distancia obxectivo sensor e permiten aumentar o tamaño do suxeito que fotografa. Tamén podemos optar polas lentes de aproximación, estas colócanse diante do obxectivo para aumentar a capacidade macro. Outra vantaxe destas lentes é que non reducen a luminosidade (cousa que se acontece cos tubos de extensión) e manteñen todos os automatismos e as funcións da cámara. O peor é que provocan unha diminución da calidade da imaxe e a imposibilidade de fotografar suxeitos que non estean preto.
Fotografía de flores
Para tomar as mellores fotos de flores o máis importante é a luz e conséguese co flash anular. Trátase dun flash que se coloca arredor do obxectivo. Tamén podemos utilizar a luz ambiente, pero hai que optimizar o seu rendemento usando pequenos espellos ou anaquiños de papel de prata colocados de forma que actúen como reflectores da luz solar para aclarar a parte inferior da flor que non recibe suficiente luz. Unha bonita flor resulta mais impactante se colocamos detrás unha cartolina negra, separado ao suficiente para que non quede enfocada a textura da cartolina. A apertura de diafragma ha de ser alta (número f baixo) para conseguir unha profundidade de campo reducida e resaltar a flor sobre o fondo. Usa o ISO máis baixo que as condicións de luz che permitan. É altamente recomendable utilizar un trípode, posto que reduce a probabilidade de obter fotos movidas.
As flores son moi delicadas e xeralmente non resisten luz de alto contraste, un día soleado non é o máis conveniente para facer fotografías macro, xa que teremos problemas coas luces brillantes e as sombras profundas. Tambien é recomendable levantarse cedo para retratar flores do campo coas gotas de orballo sobre os seus pétalos. Se non che gusta madrugar leva contigo un vaporizador con auga. Rega con el a flor que vas fotografar para darlle un toque de frescura natural. E se queres unha gotita situada nun lugar concreto, utiliza o aceite de glicerina e aplicalo cunha pequena xiringa.
Un elemento que debemos ter en conta á hora de fotografar as flores é o vento. As flores son susceptibles a moverse coa máis leve brisa e fotografalas require de moita paciencia.
Fotografía de bodegón
O bodegón é unha disciplina complexa. Esixe un alto coñecemento da iluminación de estudo e xeralmente, require de sistemas sofisticados de iluminación, cámaras de medio e gran formato, un amplo abano de accesorios como fondos, taboleiros reflectores..
Non obstante, conseguir un bo bodegón encóntrase ao alcance de calquera.
Para os bodegóns sinxelos é recomendable usar flores, froitas, verduras, alimentos e os utensilios relacionados con iso así como calquera clase de obxecto de uso común como ferramentas, pinceis, lapis, útiles de escritorio, calzado, roupa…, a lista pode ser tan extensa como a creatividade do fotógrafo sexa capaz de utilizar.
A fotografía de bodegón é excelente para aprender e practicar a fotografía porque axuda a resolver os seus aspectos esenciais de forma e contido, simplemente ao formulalos dende o principio como a única forma de construír a imaxe fotográfica, esa mestura de composición, luz e tema.
Fotografía en branco y negro
A fotografía en branco e negro segue mantendo un atractivo especial que fai que moitos de nós nos decantemos pola eliminación da cor.
Para facer boas fotos en branco e negro temos que disparar en formato RAW pois ofrece un maior control sobre o procesado posterior da imaxe. Moitas cámaras contan cunha función de procesado que realiza o paso automático da imaxe a branco e negro, pero se optamos por esta opción perdemos moita información imposible de recuperar posteriormente. É moito mellor disparar en cor e logo procesar a imaxe para convertela a branco e negro. Sempre que as condicións de iluminación o permitan, usaremos a sensibilidade ISO máis baixa de que dispoña a nosa cámara.
Na fotografía en branco e negro, as luces e sombréaas xogan un papel especial en canto á composición refírese.
Non todo é o branco e negro puro; tamén existen os virados. O máis coñecido é o virado ao sepia, cianotipo, paladio, xelatina de prata…
Fotografiar el agua
A auga resulta moi agradecida nas fotografías. Chega a crear efectos realmente espectaculares. A auga na fotografía se está en movemento pódela conxelar, pódela deixar correr dando a sensación de ser algo sedoso ou pódesea deixar con certo movemento sen chegar a que pareza un manto sedoso. Se a auga está quieta ou cun movemento case imperceptible se pode xogar cos reflexos. Se a auga está encrespada polo vento, a reflexión produce efectos moi particulares que poden acentuarse máis, usando un diafragma moi aberto.
Para converter a auga dun regueiro en algo sedoso deberemos utilizar unha velocidade de obturación lenta, en torno aos 2 segundos e un trípode, para lograr as velocidades necesarias deberemos pechar ao máximo o diafragma ou usar filtros de densidade neutra. Pero se queremos deter o movemento deberemos usar velocidades altas, en torno a 1/1.000.
Fotografar na neve
Fotografar na neve é un desafío, captar unha paisaxe nevado é unha das situacións máis interesantes no mundo da fotografía. Para conseguir un bo resultado fai falta poñer moita atención a como interpreta as cores da escena a nosa maquina. O primeiro a ter en conta é evitar disparar en modo automático. O ideal é compensar a exposición, subindo de 1 a 2 puntos, para sobreexpoñer e así compensamos a tendencia a subexpoñer pola medición automática.
Se o ceo está despexado é posible que as fotografías capten a neve cun ton azulado, para evitalo é conveniente utilizar o balance de brancos, facendo unha medición manual nun punto de ton intermedio.
A temperatura de cor na alta montaña é moi elevada. En días soleados, o reflexo do ceo azul sobre a neve fai que a luz resulte moi azulada, e esta característica resalta os tons fríos. Para que a neve reflicta a cor azul do ceo hai que controlar os ángulos de reflexión, de modo que, sobre todo nas zonas de sombra, o azul se fai moi evidente.
É importante que a cámara non se molle nin permaneza excesivamente exposta ao frío.
Fotografía nocturna
A fotografía nocturna resulta, sen dúbida, fascinante, traballar con escasas condicións de luz en determinados escenarios proporciónanos multitude de posibilidades.
Se facemos as fotos nocturnas co ceo cheo de nubes, o contraste dos edificios diante do ceo queda moito mellor que un día despexado sen ningunha nube.
Afrontar a fotografía con certas garantías de éxito supón investir unha gran cantidade de tempo e esforzo en facer localizacións. Localizar escenarios para as fotografías nocturnas é máis complicado do ordinario, ao influír un maior número de factores, neste tipo de fotografías é moi recomendable usar trípode e disparador remoto xa que os tempos de exposición adoitan ser moi longos. Xogando con estes tempos de exposición pódense crear centos de efectos.
O mellor, é disparar en formato RAW aínda que os arquivos sexan moi grandes á hora de corrixir erros, ben de exposición, temperatura da cor, etc sempre poderémolo facer causando o mínimo dano posible.El mellor momento no que facer a fotografía nocturna é a Hora Azul ou tamén coñecida como a hora máxica, isto é o intervalo de tempo que transcorre ao anoitecer, empezando unha media hora antes de que o sol se poña, e finalizando trinta minutos dende que o sol se pon. Durante este tempo, o ceo vai cambiando de cor progresivamente ata chegar ao negro.
HDR
Alto Rango Dinámico (polas súas siglas en inglés, High Dynamic Range).
O nome completo desta tecnoloxía sería HDRR (High Dynamic Range Rendering), e é unha técnica para procesar imaxes tratando de imitar o comportamento da pupila do ollo humano.
Isto conséguese mediante varias fotos co mesmo encadre con diferentes exposicións. Loxicamente, para conseguir isto necesitaremos un trípode, e realizar varias fotos (entre 3 e 8), cantas máis mellor para poder borrar aquelas cuxo rango dinámico tal vez non nos interese. É interesante ter en conta que ao fotografar paisaxes e elementos na natureza, as nubes se moven moito máis á présa do que parece, co que talvez só poidamos facer unhas tres fotos case idénticas, antes de que cambien os elementos da composición. Deberemos de utilizar o menor valor ISO posible para maior nitidez na imaxe, e trataremos de fixar o valor de apertura para conseguir a mesma profundidade de campo en todas as tomas sempre que os tempos de exposición nos permitan xogo abondo. O HDR dá claridade ás zonas escuras (reducindo sombras) para equilibralas coa cor do resto da imaxe sen queimar as zonas claras, se o procedemento se fixo correctamente.
Facer fotos HDR de obxectos en movemento é máis complicado. Debido á natureza deste tipo de fotografía, é imposible realizar cunha soa cámara máis dunha foto do mesmo encadre. Polo tanto, para conseguir o efecto máis parecido que poidamos ao anterior tomaremos unha única foto en formatoRAW, e no post-procesado extraeremos tomas desa mesma foto con diferentes valores de exposición.
Hai que ter en conta que a calidade deste traballo non chegará a ser tan alto debido ás restricións de rango dinámico que teñen os sensores das cámaras dixitais na actualidade.
para facer unha fotografía HDR hai distintos programas para fotos como «Qtpsgui» ou «Darktable» son aplicacións gratuítas, de código aberto e existen versións paraLinux,e Mac.
Tamén podes usar programas propietario como Photoshop CS.
Fotografía de paisaje
Unha das modalidades de fotografía máis complicadas é probablemente a fotografía de paisaxes.
Ao capturar unha foto dunha paisaxe normalmente buscamos un encadre o máis amplo posible. Para iso necesitamos traballar con obxectivos de distancia focal curta, entre os 16 mm e os 24 mm estaría ben.
Para capturar o movemento das árbores, as ondas do mar ou a corrente dun río temos que utilizar velocidades de obturación baixas, o que nos obriga a pechar máis o diafragma para contrarrestar a luz que entra a través do obxectivo.
Elixir o momento para facer unha foto é determinante para obter un bo resultado. Os días anubrados dan unha luz suave, reducindo o contraste, pola contra os días soleados, nas horas centrais do día, xeran unha luz dura, con sombras moi acusadas e fortes contrastes.
O amañecer e o atardecer son os dous momentos do día en que a cor da luz, a súa suavidade e o seu ángulo axudan a producir fotografías impresionantes.
Fotografía aerea
Unha forma doada e económica de facer fotos a vista de paxaro é colocar unha cámara con mando a distancia debaixo dun papaventos.
Por moi pouco diñeiro podemos comprar un papaventos espía con cámara de fotos dixital incluída. Actívase a cámara dende o mando remoto e fotografamos todo dende unha altura de ata 25 metros. Podémola comprar en: Oelo Sport
Anécdota: O récord mundial de maior cantidade de tempo voando un papaventos é de 180 horas.
Ademais de papaventos, outra forma alcanzable de practicar a fotografía aereaé utilizando globos de festa recheos con helio. Como este gas pesa menos que o aire os globos ascenden cunha pequena forza, e non fai falta que teñamos vento a favor; cuns 15 ou 20 globos será suficiente para poder levantar a nosa camara montada cun obxectivo angular de 50 mm. F 2.8 e un disparador por control remoto.
Inicio | Cámaras | Equipo | Reglas de ouro | Técnicas | Trucos | Laboratorio Dixital | Fotos |